Soliród zielny (Salicornia europaea ) to jednoroczny sukulent, który naturalnie rośnie na solniskach Eurazji oraz północnej Afryki.
W Polsce występuje bardzo rzadko na wybrzeżu i w środkowej części kraju. Podlega ochronie. Zawartość chlorku sodu (NaCl) w miąższu rośliny jest w zakresie 25-35%.
Okazuje się, że mimo tak znacznej zawartości chlorku sodu, spożywanie solirodu raczej nie wiąże się z podwyższeniem ciśnienia tętniczego krwi. W każdym razie wskazują na to wyniki badań z 2016 roku. Wyjaśnieniem tego zjawiska jest najprawdopodobniej fakt, że soliród w swoim składzie zawiera kwas trans-ferulowy, który chroni śródbłonek naczyń krwionośnych.
Do celów kulinarnych jest uprawiany na szeroką skalę niemal na całym świecie. W Europie głównym eksporterem jest Francja i Wielka Brytania. Zbiorów dokonuje się przed kwitnieniem rośliny. Pokrojem soliród przypomina soczysty, mięsisty skrzyp.
W naszych sklepach stacjonarnych czy internetowych roślina ta nie pojawia się zbyt często, ale jednak można na niego trafić. Jest sprzedawany jako produkt świeży, a także marynowany, pakowany w słoiczki.
Nadaje się do spożywania na surowo, jako dodatek do sałatek. Można także po uprzednim zblanszowaniu i lekkim podsmażeniu, dodawać go do potraw z ryb czy owoców morza, ale także makaronów lub risotto. W internecie jest sporo przepisów na przyrządzanie potraw z solirodem.
Walory smakowe, to nie jedyny atut solirodu. Jest on niezwykle użyteczny przy rekultywacji terenów o znacznym stopniu zasolenia, ponieważ jako jeden z nielicznych świetnie radzi sobie w takim środowisku. Wytrzymuje zasolenie na poziomie 100 g NaCl/kg podłoża.
Badania naukowe dwóch zespołów koreańskich, opublikowane w 2018 roku, wskazują na potencjał antyadipogeniczny (hamujący tworzenie tkanki tłuszczowej) solirodu oraz działanie antyneurozapalne. Wysuszony i odsolony sproszkowany soliród rozpatruje się jako suplement diety przeznaczony dla osób odchudzających się oraz jako leczniczy składnik diety osób z chorobą Alzheimera.
Bibliografia:
Komentarze
Prześlij komentarz