Odmrożenia są skutkiem oddziaływania na skórę temperatury poniżej 0oC.
Duże znaczenie odgrywają tez takie czynniki, jak wiatr, mróz, wilgotność powietrza. Bardziej narażone są osoby cierpiące na zaburzenia krążenia krwi.
Już w niskiej temperaturze, poniżej 10°C. następuje obkurczenie naczyń krwionośnych skóry, a co za tym idzie, brak reakcji na ból. Gdy temperatura skóry obniży się do -4°C, tworzą się kryształki lodu. Później obserwuje się zastój krwi prowadzący często do zakrzepów w skórnych naczyniach krwionośnych. Długotrwałe działanie zimna powoduje niedokrwienie i uszkodzenie tkanek oraz powstanie stanu zapalnego.
Na odmrożenia szczególnie narażone są osoby pracujące i uprawiające sport (narciarze) w warunkach zimowych. Powstają one głównie w miejscach przylegania skóry do chrząstek i kości (nos, policzki, uszy) oraz na dłoniach i stopach.
Odmrożenia stopniuje się w zależności od intensywności uszkodzenia tkanek:
- stopień I - zblednięcie skóry, brak reakcji na bodźce, ból przy ogrzaniu,
- stopień II - powstanie pęcherzy;
- stopnień III - powierzchowna martwica;
- stopień IV - zamrożenie skóry i rozwój głębokiej martwicy.
Postępowanie terapeutyczne jest uzależnione od intensywności, rozległości oraz głębokości uszkodzenia skóry. Nie należy gwałtownie ogrzewać uszkodzonych fragmentów skóry, częstym błędem jest mocne pocieranie lub gwałtowne ocieplanie skóry (gorąca woda, podgrzany w mikrofali ręcznik). Należy przy tym pamiętać, że w przypadku odmrożeń I stopnia wystarczy łagodnie doprowadzić skórę do właściwej temperatury, a jeśli w najbliższym czasie nie nastąpi kolejna ekspozycja na chłód, objawy ustępują bez pozostawienia śladu.
UWAGA! Po przebytym odmrożeniu uszkodzone fragmenty skóry (nawet jeśli doszło do całkowitego wygojenia) mogą wykazywać znaczną nadwrażliwość na zimno, dlatego należy, w miarę możliwości, zabezpieczać się przed niskimi temperaturami.
We wspomagającym leczeniu odmrożeń dużą rolę odgrywa stosowanie surowców zielarskich korzystnie wpływających na stan naczyń krwionośnych.
Napary, odwary
Kłącze myszopłocha kolczastego (ruszczyka kolczastego; łac Ruscus aculeatus L.) zapobiega zastojom krwi i limfy oraz obrzękom.
Z suszonego kłącza ruszczyka można przygotować odwar:
1 łyżkę stołową kłącza zalać 1 szklanką zimnej wody, powoli doprowadzić do wrzenia, gotować na małym ogniu przez 3 minuty i odstawić pod przykryciem na 40 minut. Wypić ciepły odwar w 3-4 porcjach w ciągu dnia. Pić przez miesiąc, a następnie po tygodniu przerwy kurację powtórzyć.
UWAGA! Przeciwwskazaniami do stosowania ruszczyka są: nadciśnienie tętnicze, rozrost gruczołu krokowego, ciąża.
W przypadku odmrożeń warto również sięgnąć po mieszankę ziołową
mieszanka 1
- kwiat kasztanowca 100 g
- kwiat bzu czarnego 100 g
- owoc róży dzikiej 100 g
- kwiat głogu 50 g
- owoc głogu 50 g
- owoc porzeczki czarnej 50 g
sposób przygotowania:
Zioła dokładnie wymieszać. 1 czubatą łyżkę stołową zalać 1 szklanką gorącej wody, powoli doprowadzić do wrzenia i przelać do termosu na 30 minut. Przecedzić, mocno odciskając zioła. Pić 3 razy dziennie po 1 szklance ciepłego naparu między posiłkami. Warto do każdej porcji przestudzonego naparu dodać 1 czubatą łyżeczkę miodu gryczanego lub ziołomiodu głogowego.
mieszanka 2
- ziele mącznicy lekarskiej
- ziele kozieradki pospolitej
1 łyżkę stołową ziół zalać 1 filiżanką wrzącej wody; po 10-15 minutach napar ten przecedzamy, pijemy herbatę ciepłą w ilości 3 filiżanek dziennie.
okłady
Zaparzamy na 2—3 minuty ziele szałwii wrzątkiem, zawijamy w gazę lub lniane płótno i przykładamy na bolące miejsca, np. przy owrzodzeniach żylakowych i przy odmrożeniach.
W przypadku pojawienia się na skórze pęcherzy można wykorzystać okłady z koszyczka rumianku, ziela szałwii, ziela krwawnika lub kwiatu nagietka.
Sposób przygotowania: 1
czubatą łyżkę stołową wybranego surowca
zalać w termosie 0,5 szklanki wrzącej wody i odstawić na 20 minut Przecedzić,
mocno odciskając zioła. Namoczyć gazę w naparze, lekko odcisnąć, odczekać do
wystygnięcia i przyłożyć letnią na odmrożoną skórę. Delikatnie owinąć bandażem.
Zmieniać okłady 5-6 razy na dobę.
maści
W przypadku leczenia miejscowego odmrożeń I i II stopnia - po konsultacji z lekarzem - można wykorzystać
Tormentiol, maść (lek bez recepty) zawierającą wyciąg z kłącza
pięciornika, ichtiol, boraks i tlenek cynku, która wykazuje działanie
przeciwzapalne, przeciwbakteryjne
i ściągające, ze względu na ciemną barwę może zabrudzić ubranie - sposób
użycia: miejsca zmienione chorobowo należy smarować cienką warstwą maści 2 razy
na dobę przez 7-10 dni;
Maść żywokostową, zawierającą wyciągi z żywokostu lekarskiego i
arniki górskiej,
alantoinę i prowitaminę B - sposób użycia: stosować zewnętrznie 2 razy dziennie
lub inaczej w zależności od potrzeb.
Obie maści najlepiej stosować pod jałowy opatrunek.
maść z jagód jemioły
Jemioła jest rośliną trującą, ale nie dotyczy to liści i łodygi rośliny, które nie mają takich właściwości. Toksyczne są tylko owoce. Jednak, według Marii Treben również te jagody nie są pozbawione znaczenia leczniczego. Otóż maść sporządzona ze świeżych, białych jagód i zmieszana ze smalcem jest znakomitym środkiem na odmrożenia, należy jednak stosować ją tylko zewnętrznie!
Stosując jemiołę, należy jednak uważać. Przedawkowania wywołują bowiem wymioty, a nawet majaczenia i drgawki. Stąd dobrze jest przetwory z tej rośliny stosować po uprzedniej konsultacji z lekarzem.
kąpiele
zestaw I
- kora dębu
3 łyżki kory dębu gotujemy w 1 filiżance wody, aż do wyparowania połowy; wystarcza na 1 litr kąpieli.
zestaw II
- kora dębu
- kora wierzby białej
2 łyżki ziół zalać 1 filiżanką wody wrzącej i gotować aż pozostanie 1/2 filiżanki; po przecedzeniu dodajemy odwar do kąpieli. Ilość ta wystarczy na 1 litr kąpieli.
Komentarze
Prześlij komentarz