Podbiał w Polsce występuje pospolicie na przydrożach, wilgotnych polach, rumowiskach, na brzegach wód. Jest to roślina wieloletnia, do 15 cm wysoka, o grubym, pełzającym kłączu. Pędy kwiatowe rozwijające się przed liśćmi są pokryte czerwonawymi łuskami i zakończone koszyczkiem o średnicy ok. 2,5 cm. Kwiaty są złocistożółte. Liście pojawiają się później, mają od 10 do 15 cm długości, są okrągławosercowate, nierówno ząbkowane. Z wierzchu młode liście mają biały kutner (kutner – gęste, poplątane włoski okrywające liście, łodygę i owoce u niektórych roślin.). Później liście są nagie, od spodu wszystkie pokryte są trwałym, białym kutnerem. Podbiał kwitnie w marcu i kwietniu.
Główne związki
Liście podbiału zawierają ok. 8% substancji śluzowych, garbniki, olejek eteryczny, flawonoidy, fitosterole, kwasy polifenolowe, a także sole mineralne.
Działanie
Liście podbiału, ze względu na zawartość śluzu, działają osłaniająco na błony śluzowe jamy ustnej, gardła i krtani oraz (słabiej) żołądka. Garbniki i olejek eteryczny wywierają pomocnicze działanie ściągające i przeciwbakteryjne.
Komentarze
Prześlij komentarz