Bez rośnie dość pospolicie w lasach i zaroślach. Jest drzewkiem lub wysokim krzewem o wys. 3—10 m. Korowina pnia i starych gałązek jest popielatoszara, głęboko spękana. Młode gałązki początkowo zielone, później stają się brunatnoszare ze znaczną ilością przetchlinek (przetchlinka – otwór w nieprzepuszczalnej powłoce organizmów lądowych, umożliwiający wymianę gazową. Wyróżnia się przetchlinki: zwierzęcą i roślinną. Przetchlinka roślinna występuje w tkance okrywającej łodygi i korzenie, sięgając w głąb rośliny poprzez warstwę łyka i korka).
 |
| przetchlinki na pędzie |
Liście bzu czarnego są długości do 30 cm, piłkowane, długo zaostrzone. Kwiatostan bzu jest płaski, baldaszkowaty o średnicy 12—20 cm. Kwiaty są żółtawobiałe lub białe, wonne. Bez kwitnie w maju i czerwcu.
Główne związki
Kwiaty bzu czarnego zawierają flawonoidy (rutozyd, kemferol, kwercetynę i ich glikozydy), kwasy organiczne (kwas walerianowy, ferulowy, kawowy i chlorogenowy), ok. 0,03% olejku eterycznego. W świeżym surowcu wykryto glikozyd cyjanogenny — sambunigrynę, suszone kwiaty zawierają już tylko produkty rozpadu sambunigryny.
Działanie
Kwiaty bzu czarnego działają moczopędnie, stosowane są jako środek napotny i przeciwgorączkowy. Ważne jest ich działanie na ściany naczyń włosowatych, zmniejszają one ich przepuszczalność i zwiększają elastyczność.
Komentarze
Prześlij komentarz