W poście "Mumio" z 10/03/2020 zawarte zostały ogólne wiadomości na temat mumio.
W „Wiadomościach zielarskich” (7-8/’91) opublikowano artykuł
na temat mumio. Zawarte w nim informacje (fragmenty poniżej) pochodzą z ulotki
dołączonej do preparatu mumio sprzedawanego w ZSRR w latach 80-tych ubiegłego
wieku.
„Uczeni i lekarze radzieccy podają, że mumio jest silnym biostymulatorem,
efektywniejszym od korzenia żeń-szenia i o szerszym zakresie działania.
Mumio ma silniejsze właściwości bakteriobójcze niż
antybiotyki, aktywizuje przemianę materii, pomaga w utrzymaniu właściwego poziomu
elektrolitów, leukocytów i hemoglobiny we krwi, stymuluje wydalanie substancji
toksycznych z organizmu. Ten preparat zwiększa też bioelektryczną aktywność serca,
wzmaga wydzielanie soku żołądkowego, szybko likwiduje zapalenia, przyspiesza
gojenie się ran, zadrapań, złamań itp.
Jego złożony skład wpływa zbawiennie na przebieg czynności
fizjologicznych organizmu. Mumio ma obronne i adaptogenne właściwości, usuwa
zmęczenie, działa ogólnie wzmacniająco, przywraca utracone siły i energię.
Mumio jest ciemnobrązową lub prawie czarną gęstą, kleistą masą,
która rozmiękcza się pod wpływem ciepła rąk, ma specyficzny zapach, gorzki smak
i szybko rozpuszcza się w wodzie, pozostawiając niewielki osad. W czasie
przechowywania staje się coraz twardsze, ale nie traci swoich właściwości.
Zastosowanie mumio
Mumio można przyjmować do wewnątrz w postaci nalewki z
wodą, herbatą, mlekiem, sokami, miodem oraz zewnętrznie do smarowania i
zakrapiania, lub jako maść. Mumio można rozpuszczać lub zawieszać w: wodzie,
oleju, miodzie, smalcu, wazelinie i eucerynie.
Jednorazowa dawka do wewnątrz, w zależności od wagi pacjenta
wynosi:
do 70 kg - 0,2-0,3 g
do 80 kg - 0,3-0,4 g
do 90 kg - 0,4-0,5 g
powyżej 90 kg - 0,5 g
Przyjmować je należy na czczo rano 1 godz. przed jedzeniem lub
3 godz. po jedzeniu na noc. Czas trwania leczenia wynosi 30 dni. Po przerwie 10
dniowej należy powtórzyć kurację. W zależności od wagi pacjenta zaleca się przyjąć
(w czasie całej kuracji !) od 18 do 45 gramów preparatu.
W trakcie leczenia należy przestrzegać lekko strawnej diety i
wykluczyć alkohol.
Zaleca się następujący sposób przygotowania dawki leku:
Porcję np. 10 gramową podzielić na 5 równych części, co da porcje
2 gramowe, które podzielone na 10 części, dadzą dawkę jednorazową 0,2 g.
Otrzymaną jednorazową dawkę rozpuszcza się w 10 g płynu, np.
przegotowanej wody (1 łyżka stołowa), tj. w stosunku 1:10.
Aby podzielić mumio na równe części należy je lekko schłodzić,
następnie rozwałkować na wałek.
Mumio podzielone na części opakować i przechowywać na dolnej
półce w lodówce. Jego termin ważności nie jest ograniczony.
Można przygotować porcję leczniczą na 10 dni np. gdy wg zaleceń
należy przyjmować dawkę 0,2 g, wówczas 2 gramy rozpuszczamy w 10 łyżkach,
przegotowanej ciepłej wody.
Dawka do przyjmowania - 1 łyżka stołowa dziennie = 0,2 g.
Rozpuszczony lek przechowujemy w ciemnej butelce.
Uwaga! Zawsze należy pamiętać o wadze pacjenta przy
sporządzaniu dla niego leku.
Złamanie kości, urazy stawów, zwichnięcia, stłuczenia, naciągnięcia
mięśni, skaleczenia, przetoki, obrzęki, oparzenia, reumatyzm.
Do wewnątrz: 3 razy dziennie w roztworze wodnym, herbacie, mleku
– w stosunku 1:10.
Zewnętrznie: nacieranie maścią przygotowaną w proporcji 1:5.
Czas leczenia 25 dni.
Hemoroidy
Do wewnątrz: 1-2 razy dziennie w roztworze z wodą, herbatą, mlekiem
- w stosunku 1:10.
Zewnętrznie: codziennie smarować odbyt maścią przygotowaną w
proporcji 1:10 na miodzie. Czas leczenia 25 dni.
Zapalenie żył
Do wewnątrz: 2-3 razy w ciągu dnia w roztworze z mlekiem, w stosunku
1:20 przez 20-25 dni, po czym zrobić 10 dniową przerwę, w drugim cyklu
przyjmować 2 razy dziennie przez 20-25 dni, zrobić 10 dniową przerwę, w trzecim
cyklu przyjmować raz dziennie roztwór przygotowany w stosunku 1:10 przez 30 dni.
W chorobie przewlekłej zaleca się powtarzać cykl leczenia po miesięcznej
przerwie.
Rany ropiejące, wrzody, oparzenia
Zewnętrznie: smarować 10% roztworem (10 g mumio w 100ml
roztworu) lub maścią, przygotowaną w proporcji 1:5.
Do wewnątrz: 2 razy dziennie w roztworze z wodą w stosunku 1:20.
Czas trwania kuracji do pełnego wyleczenia.
Zgaga, mdłości, torsje, odbijanie się
Wewnętrznie: 2 razy dziennie (rano i na noc) w roztworze z mlekiem
w stosunku 1:20. Leczenie 15-20 dni.
Ropny wyciek z ucha, zapalenie ucha środkowego, osłabienie
słuchu
Zakraplać rano i wieczorem roztwór przygotowany w stosunku
1:10.
Zapalenie korzonków nerwowych, neuralgie
Do wewnątrz: 1-2 razy dziennie w roztworze z sokiem w stosunku
1:20 przez 25-28 dni.
Zewnętrznie: wcieranie przez 5-6 minut 10% roztworu na
spirytusie (10 g mumio w 100 ml spirytusu) w ciągu 20 dni.
Wskazany masaż chorych miejsc.
Paradontoza
Do wewnątrz: 2 razy dziennie w roztworze z mlekiem w stosunku
1:20, jednocześnie stosować 5% roztwór do płukania.
Czas trwania leczenia 25 dni. Roztwór 5% można wmasować w
dziąsła na noc.
Bóle głowy, migrena, zawroty głowy
Do wewnątrz: 3 razy dziennie w roztworze z mlekiem i miodem, w
stosunku 1:20.
Czas trwania leczenia 25 dni.
Powtórzyć kurację po 10 dniach przerwy.
Chroniczne krwotoki z nosa
Zakraplać do każdego otworu nosowego po 0,1 g mumio z olejkiem
kamforowym w stosunku 1:5.
Wyleczenie następuje po dwóch kuracjach 20 dniowych, z przerwą
10 dni.
Stany zapalne górnych dróg oddechowych, dychawica oskrzelowa,
angina, kaszel i choroby alergiczne
Do wewnątrz: 2 razy dziennie (rano i wieczorem) roztwór na spirytusie
w stosunku 1:20 zmieszany z np. łojem.
Smarować nozdrza, płukać gardło roztworem rozcieńczonym wodą i
połykać.
Egzema kończyn
W ciepłym roztworze wodnym 5% moczyć chorą kończynę.
Do wewnątrz 2 razy dziennie w roztworze z sokami 1:5 lub 1:10.
Czas kuracji 25 dni. Leczenie wymaga cierpliwości.
Oprócz moczenia można stosować nacieranie 10% roztworem mumio
na spirytusie lub tłuszczu.”
Komentarze
Prześlij komentarz