Liść melisy - działanie terapeutyczne

Surowiec pochodzi od gatunku melisa lekarska (Melissa officinalis L.), zwana też pszczelnikiem lub rojownikiem lekarskim.

 

W Polsce melisa jest uprawiana, niekiedy występuje zdziczała. Jest to roślina wieloletnia o silnym, cytrynowym zapachu, o wysokości 30—80 cm. Ma bardzo rozgałęzione kłącze, wyprostowaną łodygę, szaro owłosioną. Liście sercowato-jajowate, owłosione, z wierzchu ciemnozielone, pod spodem jaśniejsze, o brzegach grubo karbowano-ząbkowanych. Melisa kwitnie od czerwca do sierpnia.

Główne związki

Liście melisy zawierają 0,25% olejku eterycznego (którego głównym składnikiem jest cytral, lindol, geraniol), związki trójterpenowe m.in. kwasy ursolowy i oleanolowy, garbniki, kwasy organiczne, sole mineralne, witaminę C, związki cukrowe.

Działanie

Liście melisy wykazują dość silne działanie uspokajające na ośrodkowy układ nerwowy. Mają też właściwości przeciwskurczowe, przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Zaleca się stosowanie melisy w stanach bezsenności.

Bibliografia:
Kohlmünzer S. Farmakognozja, Warszawa 1977
Mowszowicz J. Przewodnik do oznaczania krajowych roślin lekarskich, Warszawa 1983.
Ożarowski A.: Ziołolecznictwo. Warszawa 1983.