Surowiec pochodzi od gatunku jeżyna popielica (Rubus caesius L.).
Krzewy jeżyny porastają zbocza, poręby, zagajniki, suche rowy, bory, brzegi lasów. Jest to gatunek bardzo pospolity w nizinnej części Polski i w niższych rejonach górskich. Krzewy jeżyny mają 60-150 cm wysokości. Pędy są cienkie, oszronione, z rzadka okryte kolcami i gruczołami. Liście 3-listkowe, listki eliptyczne. Kwiaty są białe, zebrane w kwiatostan groniasty. Kwitnie od maja do września.
Główne związki
Liście jeżyny zawierają garbniki, flawonoidy, kwasy organiczne i witaminę C.
Działanie
W medycynie ludowej liście jeżyny są środkiem przeciwbiegunkowym, ściągającym, stosowanym w schorzeniach skórnych oraz do płukania jamy ustnej w anginie.
Bibliografia:
Kohlmünzer S. Farmakognozja, Warszawa 1977
Mowszowicz J. Przewodnik do oznaczania krajowych roślin lekarskich, Warszawa
1983.
Ożarowski A.: Ziołolecznictwo. Warszawa 1983.
Komentarze
Prześlij komentarz