Miazga ze świeżej cebuli, podana w formie okładów, rozszerza podskórne naczynia krwionośne, powoduje uczucie palenia i miejscowe zaczerwienienie skóry. Działa także bakteriobójczo. Natomiast miazga z cebuli ugotowanej lub pieczonej nie wywołuje przekrwienia skóry, zachowuje jednak w znacznym stopniu swoje działanie bakteriobójcze i odmiękczające.
Wskazania: Cebula jest skuteczna (zwłaszcza spożywana na surowo) w infekcjach układu oddechowego i przewodu pokarmowego. Poprawia trawienie, znosi nadmierną fermentację i wzdęcia, działa przeciwko zaparciom, reguluje zaburzoną równowagę sodowo-potasową, obniża ciśnienie krwi, powoduje spadek zawartości cukru we krwi. Jest też skutecznym środkiem moczopędnym.
Nie należy jej jednak nadużywać w przypadkach poważnych schorzeń nerek i wątroby (jest to warzywo ciężko strawne).
Pieczona cebula (lub miazga z gotowanej cebuli) stanowi dobry środek zmiękczający i gojący, stosowany zewnętrznie na czyraki i inne ropne stany skóry.
Świeży sok z cebuli jest domowym środkiem podawanym w grypie i katarze.
W warunkach domowych z soku z cebuli przygotowuje się syropy przeciwkaszlowe, podawane w bakteryjnych, a nawet wirusowych chorobach dróg oddechowych.
W chorobie reumatycznej można używać miazgi ze świeżej cebuli w postaci okładów na miejsca bolące. Wywołuje ona wtedy rozszerzenie podskórnych naczyń krwionośnych, lepsze ukrwienie tkanek, zaczerwienienie skóry i zmniejszenie lub zniesienie bólu.
Przetwory
Syrop z cebuli: rozetrzeć cebulę na bardzo drobnej tarce lub zemleć w maszynce, wymieszać z taką samą ilością miodu lub syropu, zagotować i wycisnąć przez płótno. Pić 3-5 razy dziennie po 1 łyżce stołowej po jedzeniu przy kaszlu.
Sok z cebuli: posiekać drobno cebulę, posypać cukrem i pozostawić w naczyniu w ciepłym miejscu do następnego dnia, następnie wycisnąć sok przez płótno. Pić 2-4 razy dziennie po 1 łyżce stołowej po jedzeniu przy kaszlu, chrypce i nieżycie gardła.
Wino cebulowe: do 300 g miazgi cebuli dodać 100 g miodu i butelkę (700 ml) wytrawnego białego wina, starannie wymieszać, macerować 4-5 dni i przecedzić. Pić 1-3 razy dziennie po małym kieliszku jako środek ogólnie wzmacniający.
Nalewka alkoholowa: zmiażdżoną surową cebulę zalać równą ilością 40° alkoholu i pozostawić w ciemnym miejscu na ok. 2 tygodnie, następnie przecedzić. Podawać w zaburzeniach trawienia 2 razy dziennie po łyżeczce w 0,5 szklanki osłodzonej wody przed jedzeniem i na noc.
Przygotowanie cebuli do stosowania zewnętrznego: całą cebulę w łuskach piecze się lub gotuje w wodzie aż do zupełnego zwiotczenia, następnie, po usunięciu łusek zewnętrznych, ugniata na miazgę, nakłada się grubą warstwą na gazę i przykłada do chorego miejsca na 4—8 godz. W przypadku zaobserwowania podrażnienia skóry okład należy usunąć wcześniej.
Maść cebulowa: dużą cebulę obrać, utrzeć na tarce i dodać do miazgi 1 łyżkę miodu, 1 łyżeczkę lub nieco więcej mąki pszennej, 1/2 tuby maści Tormentiol i zarobić na gęstą pastę. Przykładać na czyraki, wrzody i trudno gojące się rany.
Źródła:
Ożarowski, A., Jaroniewski, W. (1987). Rośliny lecznicze a ich praktyczne zastosowanie. Inst. Wyd. Zwiazkow zawodowych.
Ożarowski, A. (1980). Ziołolecznictwo: poradnik dla lekarzy. Państwowe Zakład Wydawnictw Lekarskich.
Dziak, A., Kuźnicka, B. (1960). Zioła lecznicze:(zbiór i stosowanie). Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich.
Komentarze
Prześlij komentarz